مدح و منقبت امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام
قـطره‌ام اما به فکـر قطـره ماندن نیستم آن‌قـدر در یـاد او غرقم که اصلاً نیستم بر قلم آن کس که می‌راند سخن، من نیستم بی‌علی در فکر یک پایان روشن نیستم بی‌خود از خود می‌شوم تا نام او را می‌برند قدسیان این ذکر را تا عرش، بالا می‌برند قـطره بودم آمدم مـبـهـوت دریـایـم کنند موج‌ها فـکـری برای تـشنگـی‌هایم کنند ذره بـاشـم تا غـبـار راه مـولایـم کـنـنـد سخت مجـنونم، بگو مردم تماشایم کـنند با مـفـاتـیـح‌الجـنان چـشم او، در باز شد یا علی گفتم صد و ده بار عشق آغاز شد ابر مبهوتش شد و با جوهر باران نوشت باد هوهو کرد و با یادش هوالقرآن نوشت ماه او را چارده بار از صمیم جان نوشت نوبت خورشید چون شد نور جاویدان نوشت ابر و باد و ماه و خورشید و فلک کاتب شدند خـوش‌نـویـسان عـلی‌بن ابی‌طـالب شدند ذکر او را گفته حتی کوه و دریا و درخت یا علی گفتن چه آسان! با علی بودن چه سخت جز علی از هرچه در دنیاست بربستیم رخت سال و فال و حال و مال و اصل و نسل و تخت و بخت نیست در این شهر یاری جز علی یک شهریار! لا فـتـی الا عـلی لا سـیـف الا ذولفـقـار او جمالی دلربا را دیده در صبر جـمیل صبر او ایـمـان او ورد زبـان جـبـرئیل هست راه پیـچ در پیـچ قـیـامت را دلیل داسـتـان آتش و دستان مـحـتـاج عـقـیـل عارفان غرق‌اند در ژرفای اقیانوسی‌اش مایۀ فـخـر ملائک می‌شود پـابـوسی‌اش در حریمش می‌وزد گویی نسیم از هر طرف هم کبوتر می‌پرد هم یاکریم از هر طرف می‌رسد بانگ صراط المستقیم از هر طرف هم فقیر و هم اسیر و هم یتیم از هر طرف هرکه باشد، هرچه باشد، او پناهش می‌دهد صاحب این خانه بی‌تردید راهش می‌دهد |